پاریس شهر رویا‌هاست؛ شهر عاشقان دنیا، شهر رمان‌ها و فیلم‌های آشنا؛ از شانزلیزه گرفته که بهشت مد جهان است تا ایفل که سمبل بی‌چون‌و‌چرای شهر است؛ از موزه‌ لوور که تابلوی مونالیزا و تکه‌هایی از تخت جمشید را در خود دارد، تا کلیسای مرموز نوتردام با گوژپشت معروفش و از رود پرآب «سن» تا کاخ تاریخی «ورسای». این شهر به قول اروپایی‌ها یک موزه‌فیکاسیون یا همان موزه‌ی بصری است. پاریس شهر کافه‌های رنگارنگ خیابانی هم هست با قهوه‌های معروف و کروسان‌های تازه‌شان و البته برترین رستوران‌های جهان. تماشای موزیکال‌های «مولن‌روژ» و سر زدن به آرامگاه صادق هدایت در «پرلاشز» هم تجربه‌های دیگر پاریس‌اند. پاریس جایی است که همه بدون اینکه دیده باشیم می‌شناسیم؛ هرم موزه‌ لوور را در فیلم «داوینچی کد»، مولن‌روژ را در فیلم مولن‌روژ و بلوار «سن ژرمن» را در رمان «در جستجوی زمان از دست رفته» به یاد داریم. نوستالژی پاریس تمام‌نشدنی‌‌ست.